Ako at ang aking konsensya!

Last weekend I attended the CFC-Dinner & Dance...bale I'm not just a guest... jusko heto karir kung karir ang labanan... isa po ako sa singer... hahaha... yung singer for Serenade... hahaha.. kaloka tlaga... at ang na-assigned sa aming kanta ng aking partner at Tonight I Celebrate my Love which is okay lang kasi di naman birit ito... pa sweet lng ng konti... at yung second songs namin... halos patiran ng litid... ENDLESS LOVE lng naman po... hahaha... =) eh di ba lalake yung bumibirit dun... hahaha... =) pero it turned-out na okay... sobrang nakaka-taba ng puso after yung performance namin.. sabi nila okay naman yung kanta namin... Imagine around 300 yung audience mo together with the Ambassador ng Pinas...(well ka-elbow to elbow lng namin ang Ambassador dito... hehehe.. ganun kami ka-close... hahaha..) Anyways.. it's a night of fun, glamour & entertainment... as in mega dress ang mga ladies at ang mga getlemen naman coat at super formal... feeling mo nga nasa Oscar Aw...

anong gagawin mo biglang me lumapit sa tapos naka- F*ck Y*u ang kanyang daliri??? di ba kaloka... baka bigla kang ma-praning... anyways... yan ang kwento sa inyo mga bata... :) Halina sa salas at tyo umupo sa papag at akin ng sisimulan ang mga kwentong kalokohan sa aming opisina... Heto at busy mode ako ng ilang araw... biglang lumapit ang pana kong kaopsina sa akin... dami nyang tanong... tapos sabi nya log daw ako sa system kasi me ipapa-check sa akin... mega log ang lolo nyo... at heto ang nakaka-loka... bigla ba naman nag F*ck Y*u na daliri sa screen ko... hahaha... jusko gusto kong tumambling sa aking upuan... hahaha... Normally pag me itinuturo tayo di ba... we used our pin-point finger... Akala ko noong una nagkamali lng siya... so balewala lang sa akin... jusko ng paulit-ulet ng tumuro sa screen ko ang pana... kulang na lang sumigaw ako ang ATE NARDA lulununin mo na ang BATO... hahaha... grabe halos dumugo ang lahat ng dapat dumugo sa akin ng mga oras na yun... :D After nya a...

i managed to sang at St.Anne again after few weeks or more than a month of absence... hehehe... sobrang nakakatawa kc I saw Delfin & Reggie at itong si Poy [Delfin] niloloko nya ako habang kinakanta and I cannot concentrate.. hahaha.. tawa ako ng tawa... :) after I sang... we ate sa fave kong fastfood.. syempre KFC po ito... hahaha... masarap ang Chicken (yan kumakalam ang sikmura ko tuloy... hahaha...) anyways.. sobrang walang plan at all... si Poy he need to attend his Household so si Reggie ang kasama ko... sabi ko samahan na lang niya akong magikot at bumili ng coat for our D&D this coming Saturday... :) [bukas na po yun late lng ang akg kwento] From Sengkang... we took subway train all the way to harbourfront sa Vivo City... as in wala kaming ginawang dalawa kundi magkwentuhan about trabaho... hahaha... at nalaman kong hindi pa ako nagiisa sa mundo... hahaha... grabe kwentuhang walang humpay.. as in... nakakatuwa kasi kung anong inis ko sa boss ko... yun din ang inis nya s...

Last Saturday after our HH... I decided to watched the sunset at Pongol Marina... I supposed to go to Changi board walk but since I'm totally late before sunset so I decided sa Ponggol na lang wherein malapit lang sa haus... Dapat ako lang ang pupunta pero saktong dumating ang hawsmyt ko together with her friend so I dragged them both going there... hehehe... :) It's been a long time since I visited this place... sabi ni Uncle driver ng cab... try n lng daw namin sa ponggol marina compare sa ponggol end... since di pa ako nakakarating sa ponggol marina... so nag-oo na kami kay Uncle na sabi nya kamukha daw nya si Ricky Davao.... O di ba..kaloka an driver namin... hahaha... :D Dumilim na ang lahat at di ko man lng nasilayan ang sunset... kainis... makulimlim kasi... hhaaayyyyyyy... lesson: bago bitbitin ang camera at mag-abang ng magandang sunset.. check muna ang wheather forecast okay... :D O heto ang pix namin... Si Ma'am Issa, Girlie (gf ni Chuck) at ako po... ===========...

Do you believe that God have a plan for you? Me... I believe for God's plan... I know He has a perfect plan for me... but as my human nature I tend to argue with God... Honest!!! when i'm prayiing to God sometimes I argue... that's who is God for me... He's like my bestbuddy... yun tipong nakikipagusap lang ako sa kanya.. tapos makikipagtalo ako... hahaha... =) yung tipong me mga bagay akong gustong mangyari pero sasabihin nya sa akin na di pwede... and since stubborn ako... kaya nakikipagtalo ako... hehehe... yung tipong... sasabihin ko.... LORD i want to do this... sasabihin nya sa akin... RENIE it's not possible and it's not good for you... so the debate will start... hahaha... =) Ako... sobrang dami kong plano sa buhay... I want to do this.. I want to do that... I want to accomplish this & that... pero ang ironic yung mga plano ko sa buhay... hindi yun ang plano ng Diyos for me... Sometimes masakit tanggapin ang katotohan pero sabi nga... GOLD is tested ...

I'm a little bit dismay last night... I'm waiting for something for so many days and few weeks and yesterday it came out... I mentioned before in this blog that I'm searching for new job & company... and by the grace of God I received a lot of calls when 2008 came... my interviews we're left & right that time and since my schedules during that time was graveyard so I see to it that I have time for my interviews and to follow-up my applications. Among all my interviews... I have a big confidence with my application in Credit Suisse... I managed to pass my technical interview which it took me almost two hours of panel interview... Actually I thought I cannot pass that interview because my whole body was shaking that time and I cannot control it... then after few days they called me again for another round of interview.. this will be the last interview with the boss... I have big confindence with my interview this time kasi simple lang naman ang tanong nya... as in...

remember this quote: "Araw ng mga puso ngud-nguran ng mga nguso.." i used to hear that when I was a kid and sometimes I used that quote when I grew up... hahaha... =) Alam mo yung every Valentines day... jusko... ang mga mag-jowa tlaga namang wala ng makitang space sa sobrang dikit... kala mo di na kanyang paghiwalayin... hehehe (uuyyy IN GENERAL ito ha.. hindi lahat... hahaha..) noong nasa philippines ako.. i never had any single date ng Feb 14... kakalungkot noh!! cguro sasabihin ng iba boring ang buhay ko... hahaha.. pero to be honest... di naman... =) noong nag-college ako... until I left PH every Feb 14 laging me activity ang community namin para daw sa mga single soul looking for someone... hahaha... so we had this Valentines Activities kaya laging occupied ang araw ng puso sa akin... then heto nasa Singapore na ako pero ganun pa din... hhhaaayyyyyyyyyyy... kailan kaya papanain ni Kupido ang puso ng isang babae para sa akin tapos aayain akong mag-date... bbbwwwhahahah...

Ei, wake-up... we are entering to the month of lent... Sabi nga "Forty Days & Forty Night".. It's 40 days & 40 nights of fasting, alms giving & prayer... By way, did you know that last Wednesday was the Ash Wednesday and for us Catholics it's a dogma that we should follow... we need to attend a mass, go for confession & we should accept the imposition of ash on our forehead? If you never did this...hhhmmm... wala tyong magagawa dyan... hehehe... pero as Catholic you should do that... Teka bakit nga ba nilalagyan tyo ng ash sa forehead??? Ito ang reason... it's for us to remember that we are from ash and we will come back again to ash... but with grace of God we will be with Him in Heaven soon... :) I was on MC last Tuesday since I really not feeling well, siguro will na din ng God ito para maka-attend me ng anticipated Mass for Ash Wednesday... and I'm so blessed with the sermon during that time... I nearly cried while praying & listening t...

Sobrang special sa akin ng entry na ito because it speaks about one of the most important person in mylife... (Okay masyadong marami special sa buhay ko pero only few who touches/touched my life..) The first time I met this guy I thought mag-click agad kaming dalawa... pero it never happened... instead I got closer to another guy... (kwento ko cya sa inyo sa next time...) Noon we just say hi & hello to each other kasi ba naman he really like to study a lot... you can see him stucked in the main library of our University.. If you open his bag you can see pocket books which were thicker than dictionary... hahaha... And whenever he cracked a jokes... He's the only one who's laughing and everyone are staring at him and asked him: "Bro yun na yun???" As in he really like making jokes na kailangan gamitin ang utak and since wala nga akong utak di ko siya masakyan... Kaya siguro di kami mag-jive that time. After I finished my college... we go on seperate ways... I worked...

Hey hey... make some noise... I said.. YO!!!(echo:Yo).. I said... Yhe!!!(echo: Yhe) I said.. YO!! YO!! YO!!... (echo: Yo.. Yo.. Yo) Okay... STOP IT... inuuto ko lang kyo... hahaha... =) and for sure nauto ko kyo once again... BELAT!!! hahaha... =) Itong entry ko ay para sa mga batang nagkaisip ng '80's.. ahemm.. isa ako dun... hehehe... Bago pa nabuhay ang mga palabas na Epol Apple, ATBP, SINESKWELA at kung anik anik na mga pambatang palabas... nauna ng pumukaw (naks tagalog) at nagbigay buhay sa mga batang Pilipino ang palabas sa telebisyon na BATIBOT... Kahit saan atang sulok ng Pilipinas pag sinabi mong Kuya Bodjie at Ate Sienna, Kiko Matsing at Pong Pagong, Gingging and Ningning, Manang Bola at Perlas na Bilog, Direk at Irma Daldal... isa lang ang sasabihin ng tao for sure... BATIBOT... sa mga tulad kong medyo matanda na pero di pa naman katandaan... for sure... ngingiti at ngingiti kayo pagbasa nyo itong nasa baba: ---Batibot Opening--- Pagmulat ng mata Langit nakatawa S...

Sabi nila the more we get older the more we get wiser, but "some" of us the more get wiser the more we forget our values... hehehe.. :) Sa buhay natin we sometimes neglect yung mga simpleng bagay... like the word "po" at "opo", I know it quite ackward nowadays but still, it really works... :) Another one, yung simpleng "sorry"... If we hurt someone, sometimes ang hirap mag-sorry parang feeling natin matatapakan ang ego natin... yung tipong "Why do I?" anong paki ko kung masaktan cya... pero believe me... a simple sorry it can make you live longer... hehehe.. :) O paano ko nasabi... bigyan kita ng simpleng senario... Kunwari ang nasaktan mo isang killer at di ka nag-sorry... Eh di patay kang bata ka... bbwwwhhahaha... =) O di ba.. simple ang senario pero pasok sa banga... hahaha... :) Anyways, this entry is all about saying Thank You... :) Isa rin ito sa mga salitang minsan or lagi nating nakakalimutan... pero for me.. it's very impo...

Nanunuod b kyo nag American Idol??? well, ako isa akong fanatic... hahaha... :D Though di naman ako American pero I really like yung mga reality shows specially singging... (d b nga music is my passion... naks!!) Anyways, this season 7 of AI... there's some Filipinos I spotted during the auditions... Sabi nga nila... Black have the soul in music but Filipinos have heart.. :) and I'm proud that I'm a Filipino... hehehe... Heto ang tatlo sa mga Filipino na nag-audition... :) First in line is David Archuleta [16] whos's having vocal paralysis before but not he's okay... :) With his look & voice, hope he can make it to the top... :) Second in line Ramiele Malubay [20], actually judges like her with her small body with the big voice... :) though a little bit pitchy noon mataas pero still she can control her voice... & I'm proud of her kahit ayaw sa kanya ni Simon kasi she's proud na Filipina siya... GO GURL!!! (Fyi.. I added her sa aking friendster.. ha...

Okay medyo naughty itong entry na ito pero at the same time sobrang nakakatuwa... :) Nakakita na ba kyo ng damit or shorts or anything na may drawing ni DICK??? Okay to refresh your "very" dull memory... hahaha... Heto ang ilan sa mga caption na nakalagay dun: DICK Cries... DICK has two balls (no sure kung tama ito) DICK has one head DICK dies Basta something like that tapos ang logo nya... as in DICK... kaloka noh... di ko alam kung sino ang nakaisip ng kalokohang ito... hahaha... pero maniniwala ka bang meron kaming shorts na nakalagay ay DICK... hahaha.. as in.... Si nanay kasi tindera ng gulay sa palengke ng Binan... syempre me mga kakilala na din si nanay na mga nagbebenta ng kung anik-anik... hehehe... that time naman di mahalaga ang design at kung ano ang tatak ng binibili... ang mahalaga lang that time maibili kami ni nanay ng something new... and sobrang astig ito sa mga kalaro naming mga pinsan namin pag me bago kami... :) One day isang araw, me nagbenta kay na...

This past few days sobrang stress na talaga ako... I can really feel it... not because I can see na patuloy na nauubos ang aking buhok (given na yon... hahaha..) but my body can feel it... siguro di nga ako sanay sa ganitong klase ng work na sobrang haba ng work hours tapos before the end of the day masasabon ka pa... Sana lang sobrang laki ng sweldo ko to received a lot of scolding recently... :( Saan ka pa... ito lang ang kumanya na may morning F*CK from your boss... $h!t!!!! buti na lang di ako ang sinabihan nun... hahaha... atleast ako medyo light pa lang... pero I can't really take it na talaga... si ako si Viveka na sasabihin kong: TAKE IT TAKE IT... (uuyy naremenish... hahaha...) Anyways, sobrang daming realization ang tumatakbo sa aking isipan ngayon... Heto ang ilan: 1.) Will my company pay for my medical bills kung magkasakit ako??? 2.) Did God designed me na para mag-work ng sobra sobra? or baka ito yung gusto ko? 3.) Alin ba ang mahalaga? happiness or dollar? Anyways, c...