Ako at ang aking konsensya!

I remember noong bata pa ako, the best talaga ang Recess time tuwing may pasok sa school. As in feeling ko noon para akong kabayong nakawala ako sa kwadra na takbo ng takbo na walang kapaguran. Ngayon nga iniisip ko bakit nga takbo ng takbo ang mga bata eh pwede namang lumakad lang. LOL! Pero bukod sa Recess like na like as in bet na bet ko ang PE. hahaha.. (wag kayong echochera, for sure paborito din ninyo ang PE classes). Pero dumating ba sa inyo yung panahon na ang PE ang kinatatakutan ninyong klase? Aba aba aba.. Let's Get Physical na!!! hahaha.. Noong High School ako mayroon kaming kinatatakutang PE Teacher. 'Neng, sa tindig pa lang ni ma'am talagang tatayo ang balahibo mo sa kaba. First year pa lang ako takot na ako sa kanya at umaasa akong hindi ko na siya magiging teacher sa mga susunod na taon. hahaha.. Hindi naman mukhang halimaw si ma'am, actually mukha siyang Kastila. Yung tipong masusungit na Kastila na pagnilalamig bigla na lang sisigaw: "SIMANG!

Napansin ko lang na puro kalokohan ang sinusulat ko sa blog ko kaya siguro iniisip ng ibang tao puro katarantaduhan lang ang alam ko. hahaha.. Today, i-try kong sumulat ng medyo matinong bagay tungkol sa aking buhay. Noong nagdaang Sabado, sobrang sakit ng ulo ko bago kami pumunta sa bday ng anak ng isang kaibigan namin. Siguro dahil medyo mainit sa labas kaya sumakit ang ulo ko. Ako kasi yung taong kahit sobrang sakit na pinipilit ko pa din kayanin kaya sometimes akala ng iba okay pa ako pero in reality sobrang bad na ng aking pakiramdam. Isa lang ang aking reason kung bakit: Kung nasasaktan ako, kailangan ko din saktan ang sakit ko… LOL!!! na-gets nyo ba? hahaha… For example mayroon akong singaw, dahil sobrang sakit minsan lalo kong kinakagat util dumugo. LOL!!! MASOKISTA ba ang tawag doon? hahaha..  Eh bakit!? ako lang ba ang may karapatang masaktan? Dapat pati yung sakit ko masaktan para patas kami. LOL!!! **Weird pero totoo!** Anyway, noong sa bahay na kami ng kaibigan nam

  "Uyy Kulasa, pumunta ka nga dito! Alam mo ng nandito ang mga tiyahin mo kung saan-saan ka nagpupunta." ang sigaw ng kanyang ina. "Punta ka na sa harapan tapos kantahin mo yung kanta ni Celine Dinyun. Sige na, wag ka ng mahiya!" ang pilit ng ina ni Kulasa habang proud na proud sa anak. Nakakarelate ba kayo sa scenario na ito? Yung tipong sapilitan kang pakakantahin sa harap ng mga kamag-anak nyo. Sasabihin sa'yo.. KANTA... SAYAW.. TULA.. TAMBLING.. CHARTWHEEL... jusme kahit anong talento ipapagawa sa'yo na para ka lang magic tricks o puppet. hahahaha.. Pero ikaw naman pabibo din naman... hahaha.. susunod ka din!! UTO-UTO!!! hahahaha! Nang magsimula akong magtrabaho sa Singapore, dito ko napagtanto na ang tingin nila sa mga Pinoy ay walking Entertainment Showcase. "You Pinoy ah! Can sing and dance mah! so good leh! why ah?" (Tayo daw mga Pinoy, bakit daw tayo magaling kumanta at sumayaw). hahahaha... Parang pagkumanta ka sa simbahan.. w

Alam ba ninyo ba kung saan ang Taytay? Sa mga hindi pa nakakaalam sa Rizal province po ito. hehehe.. Ang susunod kong kwento ay hindi tungkol sa lugar na Taytay pero medyo malapit na ng konti. hahahaha..! Noong nag-aaral ako sa Maynila, pagumuuwi ako ng Batangas sumasakay lang ako ng bus sa Kamuning kasi wala naman kaming sasakyan noh.. jusme! pambayad nga sa tuition hirap na hirap kung saan kukunin… nangangarap pang magkaroon ng sasakyan? umaambisyon ang lolo mo? wag ganun! wag masyadong etchochera. LOL!  Pagbalik ng Maynila, pumapara lang bus sa kanto-kanto ng Tanauan. hahahaha… di uso ang bus stop neng… keri lang ikaway ang kamay tapos stop agad ang bus… hehehe.. pero ang mahirap lang dahil wala namang terminal ng bus sa Tanauan kaya pagdumaan ang bus from Batangas… jusme halos pagumuuwi kami… kapit lagi kami sa istribo. hahaha… imagine Tanauan-Manila… standing oblation (ovation) lang peg… parang UP lang!! ganun? Jusme kaya siguro malalaki ang aking binti kasi sanay sa mahab

Naala-ala nyo pa ba yung movie nina Jestoni Alarcon at Rita Avilla na Huwag mong Buhayin ang Bangkay?  Parang blog lang na ito. LOL! Namatay na pero nagbabalik loob ulet. hahaha!!! Halina't muli ninyong saluhan ang aking makitid na pagiisip... At sana ay hindi na ako tamarin magsulat ulet... hehehe.. nakakapagod kayang mag-isip ng story everyweek... Hindi ako makapaniwala since 2006 pa ako nagsusulat ng mga kalokohan ko sa buhay. hahaha.. Kung hindi lang sa ads sense di ko ulit ito bubuhayon... hehehehe... sana naman ay kumita ako dito sa aking kalokahan noh.. hehehehe.. kaya please share it with your friends or just open it everyday... hehehehe.. the more open this site the more chances of winning.. hahaha... Yun muna.. Thanks for visiting this site. hehehe

Sa buhay natin dumarating yung tipong nangangarap tayo na alam naman nating di kya ng ating powers. Iyong kahit kapeng barako di ka na tatablan ng nerbiyos sa dibdib. LOL! AnneBisyosa lang ang peg?! Kape-kape din para kabahan pag may time! hahaha!!! Pero ganun pa man hindi natin maiiwasan na hindi dumaan ang ganitong pagkakataon sa ating buhay. Sample: Yung iba alam ng matigas ang kanilang katawan na kailangan ng ibabad sa kumukulong tubig pero GO pa din sa pagsayaw. (Renie Arcega ikaw ba ito? LOL!!!) Anyway, bata pa lang ako ay talaga namang wagas na aking Anne-Bisyon: Ang magkaroon ng katawang kanasa-nasa. LOL!!!  Yung tipong pagnaghubad ka ng damit sa ilog mapapa-tawit-wit ang makakakita sa iyong katawan na parang sinampalukan. (imagine hitsura ng sampalok... may curve-curve na parang muscle). LOL! I think, I was 22 ng mag-Anne-bisyon ako ng wagas kaya naman ng may mag-alok sa aking ng gym membership sa Kamuning, QC nag-sign-up agad ang mokong. hahaha. Pikit mata pa akong nagbay