Ako at ang aking konsensya!

Chapter 12 Itinaas nya ang kanyang dalawang kamay saka nasumigaw ng: "TONIO!!!"  Nabalot ng kaba si Ding sa kanyang nadinig at halos himatayin siya ng tumambad sa kanyang harapan ang kanyang pinakamamahal na si Tonio. "Shit!" ang tanging namutawi sa bibig ni Ding habang pinagmamasdan si Tonio. "Kailan pa ito? Paano nangyari?" Halos litong tanong ni Ding kay Tonio. "Naalala mo pa ba ng sasabihin ko sa'yo na may iba akong nararamdaman ng mga nag-daang araw? Noong huling araw tayong gumawa ng assignment sa inyo? Nang pauwi ako sa amin, nakita ko ang isang bulalakaw na pabagsak sa may bukid kaya dali-dali kong sinundan. Isang maliit na bato na kulay asul ang aking nakita at dahil sa pagiging makulit ng iyong kaibigan kaya kinuha ko. Nang aking hinawakan, parang sinasabi niyang isubo ko ito at wala akong nagawa kundi lulunin ang bato. Mabilis ang mga pangyayari tumatakbo ang isip ko at alam niya ang dapat gawin. Sinasabing sumigaw lang

Chapter 11 Nakangiti si Ninang kay Divha habang hawak nito ang tungkod na nakapatong kay Divha.  "Ninang, salamat sa pagtulong! Isa ka talagang major-major kaboggera pagdating sa mga bagay na ganito." wika ni Divha habang naka-umis. "Gandara ka 'neng, kinabog mo si Manny Pacquio sa iyong mga stunts kanina. At ang major-major as in bonggang-bongga sa lahat, haller me fafable ka pang nabingwit.   Nalingat lang ako ng ilang sandali me kasama ka na.  Ang hitad!!! Pero winner! Parang Purefoods corned beef-y!" ang malanding wika ni Ninang. "Anovha Ninang hindi siya coned beef-y, isa siyang santol." sabay turo ni Divha sa maselang bahagi ng katawan ni Santino habang nakatawa. "Jusme, hitad na hitad ka talaga bakla!" sabay tawa ng malakas. "Oist, joke-joke lang itech baka madala at di na ako balikan dito ni fafable." ang makulet na wika ni Divha. "Akala ko kanina dead on arrival ang dating mo sa loob ng yelo.  Para kang fro

Chapter 10 Ilang buwan din na walang gumagambala sa katahimikan ng bayan nina Ding buhat ng makalaban niya si Sajidha, maliban sa mangilan-ngilang sakuna tulad ng holdap, at ilang gulo sa karatig na bayan. Mabilis naman siyang nakakasaklolo para mabilis na aksyon hingil sa mga pangyayarin sakuna. “Ninang, natatakot ako ngayon. Parang hindi nagpaparamdan si Sajidha mula ng nakalaban ko siya. Parang pinaghahandaan niya talaga ang pagbalik niya dito.” “Gawin mo lang ang sa palagay mo ay nararapat.” “Paano ninang kung matalo ako? Sinong lalaban sa kanila. Mukhang hindi konti ang kanilang kampon sa kung saan man sila nanggaling..” “Eh dead on arrival ang drama mo…” patawang wika ng kanyang Ninang. “Si ninang talaga, puro kalokohan...” “Ano ka ba..  ang serious-serious mo dyan…  Kaloka ka naman mag-isip ngayon.” “Ninang ano pa bang kapangyarihan meron ako? Nagugulat na lang ako sa mga nasasabi ko tuwing nakikipaglaban ako… Kung anik anik ang lumalabas sa aking katawan… May apoy, m

Chapter 9 Madaling araw ng gisingin si Ding ng tila totoong panaginip: Lumilipad siya sa kawalan ng bigla siyang makakita ng isang lalaking naka-damit ng tulad ng suot niya. Nakatingin ito sa kanya habang nakalutang sa kawalan. Mabilis na lumipad si Divha papalapit sa lalaki ngunit mabilis na lumipad ang lalaki papalayo sa kanya. Isang tila nakakasilaw na liwanag ang gumising kay Ding sa kanyang pagkakahiga. Pawisan at tila hirap huminga. Ilang minuto bago siya nahimasmasan sa kanyang panaginip.  Hindi na dalawin ng antok si Ding kaya nagpasya na lang itong bumaba sa kanilang bahay para uminom ng mainit na kape. Di pa halos nakakainom si Ding ng kanyang tinimplang kape ng biglang uminit ang bato sa kanyang bulsa kaya dali-dali itong tumakbo sa likod ng bahay nila saka niya nilulon ang bato at sigaw ng: “DIVHA DING!” Mabilis na lumipad si Divha sa madilim at malawak na papawirin na tanging mga liwanag lang ng mga bituin at malamlam na liwanag ng buwan ang kanyang gabay.

Chapter 8 Isang araw habang naglalakad si Ding palabas ng kanilang school may biglang may tumawag sa kanya na kanyang ikinagulat.   “Ding!”   Si Isabel, habang kumakaway sa kanya sa may kainan sa labas ng kanilang school. Dahil ayaw namang mapahiya ni Ding si Isabel kaya lumapit ito sa babae.   “Anong ginagawa mo dito?” tanong ni Ding “Dito kasi nagaaral ang kapatid ko sa school nyo. Andito kasi lahat ang barkada niya kaya kahit ayaw nina mommy eh di na naming pinilit pa. May pagka-spoiled brat kasi.” “Ganun ba? Teka bakit kailangan puntahan mo pa siya dito?” “Freshman kasi siya at sabi ni mommy daanan ko daw kasi mala-late umuwi dahil may practice ng cheering squad.” “Ah! Isa pala siya sa mga cheerer ng school namin.” “Oo!  Teka bakit ngayon ka lang uuwi?  Asan ang barkada mo?” “Nauna na sila kanina.  Umattend kasi ako ng Student Council na meeting kaya late na ako nakalabas.” “Ganun ba? Ang sipag-sipag mo talaga.” “Di naman, kailangan lang kasi.” “Hmm..

Chapter 7 Akay ni Ding ang matandang babae na naiwan sa loob ng barong-barong habang nasa kalakasan ng lindol. “Tonio, tulungan niyo ako. May matandang naiwan dito sa lumang bahay.” Sigaw ni Ding. Hindi halos napansin ng mga kaklase na umalis sa tabi nila si Ding habang nagaganap ang malakas na lindol. “Uyy! Mga classmates si Ding tulungan natin.” Nasa kalsada na sila ng may babaing umiiyak ang lumapit sa kanila. “Salamat sa inyo at naligtas ninyo si nanay namin.” Wika ng babae na bakas ang pagkabahala sa kanyang boses. “Naku Adora, tingnan mo nga ang ginawa mo kay nanay. Hinayaan mong maiwan sa loob ng bahay, samantalang ikaw ay tumakbo palabas.” Wika ng lalaking papalapit sa kanila. “Eh, ikaw tingnan mo nga kung saan ka galing? Galing ka na naman kina Carding at naglaro ng tong-its.” “Aba at sasagot ka pa…” “Naku, tama na po yan. Ang mahalaga ay pare-pareho tayong ligtas” wika ni Ding sa nagaaway na mag-asawa samantalang ang matandang babae ay nasa