Ako at ang aking konsensya!

Sabi nila (mga banyaga) ang Pilipinas daw ay bansa ng mga masayahing tao sa buong mundo, pero pansin ko lang parang ang daming baliw na nagkalat sa lansangan ng Maynila. hehehe.. mukhang nasobrahan ata ng saya hanggang tuluyan ng mabaliw. LOL! Noong college ako, marami akong nakikitang baliw sa kahabaan ng Taft Avenue lalo na sa may Luneta Park since katapat lang ito ng Adamson. Pero dati-rati wala naman silang pakialam sa mundo kasi may sarili naman silang mundo. LOL! Pero masasabi ko lang, ingat ka sa kanila dahil baka sa kanilang mundo isa kang halimaw at ikaw ang kanilang patayin. hahahahahaha! Isang araw matapos ang aming klase sa school sabay sabay kaming uuwi na mga taga Quezon City para masaya kami sa jeep. Di ba ganun naman talaga?! Pagmakakasama kayong magkakaibigan sa jeep for sure riot sa kwentuhan at tawanan... keber na kayo sa mga kasabay ninyo... hehhehe.. Anyway, kwentuhan kaming lahat habang naglalakad patawid sa opposite side ng Sta.Isabel na school since doon umi...

Wala ng cheering this year! Ito ang sabi amin. Nakakalungkot kasi ito ang nagbibigay buhay sa Sportfest. Amin man natin o hindi, ibang level ang pagiging competitive ng mga tao sa community at talagang kailangan mong i-stretch at pigain ang creative juices sa utak mo. Hindi kailangang basta-basta lang... they will push you more para mag-excel at you need to produce and di basta-basta. A month before the Sportsfest... They decided to have cheering competition again! YYeeeeeeeehhheeeyyy!!! And here is Toots the text brigade master. hahaha.. at talagang excited much!!! During our initial meeting we said na di na kami sasali if we have enough na tao since Hallerrrr!!! quota na ang age namin para mag-cheerdancer... di na kaya ng Anlene Milk para patatabayin ang aming mga maseselang buto. LOL!!! But after naming mangulit sa lahat ng pwedeng mahatak para mag-cheerdance... the usual scenario ng EAST... "Kulang sa tao!" So wala na naman choice ang mga Antiques (matatanda na!!!)...